Mendoza
5 januari 2014 - Mendoza, Argentinië
Donderdagavond nemen we de luxe nachtbus voor een rit van bijna 1100 kilometer naar Mendoza. Het is de Royal Suite van Cata International, de busmaatschappij uit Mendoza. Naast het gebruikelijke comfort zoals horizontaal verstelbare slaapstoelen, eigen beeldscherm met films naar keuze en een avondmaaltijd met wijn, biedt Cata na het eten ook nog een glas Champagne aan. Maar hoe goed Cata het ook geregeld heeft, het kan natuurlijk altijd door een medepassagier worden verpest. Net wanneer Dagmar van haar Champagne zit te genieten, begint het oude vrouwtje dat aan de andere kant van het gangpad zit, zich gereed te maken voor de nacht. Ze trekt haar steunkousen uit en begint daarna ongegeneerd haar benen in te smeren met tijgerbalsem.
Vrijdagochtend rond 10 uur komen we aan bij ons Alamo Hostal in Mendoza. Daar moeten we nog ruim een uur wachten voor onze kamer klaar is. Dat is het nadeel van vroeg in de ochtend aankomen. De vrijdagmiddag gebruiken we om de stad te verkennen. Mendoza is in 1861 vrijwel volledig vernietigd dor een aardbeving en heeft daardoor nauwelijks oude gebouwen meer. Toch heeft de stad iets gezelligs door het vele groen en de parken in het centrum.
Zaterdag doen we een excursie naar de wijnstreek. Vanwege de hitte (ca. 35 graden) vinden we het niet verstandig om zelf op de fiets de bodega's af te gaan, wat ook een optie is. Hoewel Mendoza bekend is om zijn wijnen, is dit niet de stad Mendoza, maar de gelijknamige provincie. De dichtstbijzijnde wijnstreek ligt zo'n 20 kilometer ten zuiden van de stad. We gaan naar een nieuwe moderne wijnmakerij Vistandes, een olijfolieproducent Pasrai en een traditionele bodega, het familiebedrijf van Don Arturo. Hoogtepunt van de tour is natuurlijk de proeverij. Van de wijn dan, hoewel we ook verrassend lekkere olijfolie hebben geproefd.
Op zondagochtend moeten we om half 7 op voor een excursie de bergen in tot aan het dorpje Las Cuevas dat op 3200 meter ligt, vlakbij de Chileense grens. Ons busje heeft onderweg een flink aantal stops die niet allemaal even interessant zijn. Hoogtepunten zijn een brug waar het bevrijdingsleger van Jose de San Martin de Spanjaarden heeft verslagen (we zijn altijd geïnteresseerd in de geschiedenis van Zuid-Amerika), het uitzichtpunt op de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika (6962 meter) en de Puente del Inca. De laatste is een natuurlijk gevormde brug over de rivier de Cavas. Mooier nog dan de brug is de veelkleurige sedimentafzetting op de rotsen langs de rivier (zie foto). De sedimentafzetting gaat zo snel dat als je een schoen op de goede plek langs de rivier neerzet, deze binnen een maand met geelbruin gesteente is omhuld. Deze schoenen kun je bij de vele toeristenstalletjes kopen.
Na de trip kunnen we nog een uurtje bijkomen in ons hostal en daarna vertrekken we naar het station voor de nachtbus naar Córdoba.
Vrijdagochtend rond 10 uur komen we aan bij ons Alamo Hostal in Mendoza. Daar moeten we nog ruim een uur wachten voor onze kamer klaar is. Dat is het nadeel van vroeg in de ochtend aankomen. De vrijdagmiddag gebruiken we om de stad te verkennen. Mendoza is in 1861 vrijwel volledig vernietigd dor een aardbeving en heeft daardoor nauwelijks oude gebouwen meer. Toch heeft de stad iets gezelligs door het vele groen en de parken in het centrum.
Zaterdag doen we een excursie naar de wijnstreek. Vanwege de hitte (ca. 35 graden) vinden we het niet verstandig om zelf op de fiets de bodega's af te gaan, wat ook een optie is. Hoewel Mendoza bekend is om zijn wijnen, is dit niet de stad Mendoza, maar de gelijknamige provincie. De dichtstbijzijnde wijnstreek ligt zo'n 20 kilometer ten zuiden van de stad. We gaan naar een nieuwe moderne wijnmakerij Vistandes, een olijfolieproducent Pasrai en een traditionele bodega, het familiebedrijf van Don Arturo. Hoogtepunt van de tour is natuurlijk de proeverij. Van de wijn dan, hoewel we ook verrassend lekkere olijfolie hebben geproefd.
Op zondagochtend moeten we om half 7 op voor een excursie de bergen in tot aan het dorpje Las Cuevas dat op 3200 meter ligt, vlakbij de Chileense grens. Ons busje heeft onderweg een flink aantal stops die niet allemaal even interessant zijn. Hoogtepunten zijn een brug waar het bevrijdingsleger van Jose de San Martin de Spanjaarden heeft verslagen (we zijn altijd geïnteresseerd in de geschiedenis van Zuid-Amerika), het uitzichtpunt op de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika (6962 meter) en de Puente del Inca. De laatste is een natuurlijk gevormde brug over de rivier de Cavas. Mooier nog dan de brug is de veelkleurige sedimentafzetting op de rotsen langs de rivier (zie foto). De sedimentafzetting gaat zo snel dat als je een schoen op de goede plek langs de rivier neerzet, deze binnen een maand met geelbruin gesteente is omhuld. Deze schoenen kun je bij de vele toeristenstalletjes kopen.
Na de trip kunnen we nog een uurtje bijkomen in ons hostal en daarna vertrekken we naar het station voor de nachtbus naar Córdoba.
