León, stad van de revolutie.

Op het vliegveld worden we opgehaald door Pedro, de eigenaar van ons hotel in León. Onderweg vertelt hij in een mengeling van Engels en Spaans van alles over de omgeving. Over de aardbeving van 1972 die het historische centrum van Managua volledig verwoestte. Over de rivaliteit tussen het liberale León en het conservatieve Granada die elkaar afwisselden als hoofstad tot als compromis Managua als hoofdstad werd gekozen. Over alle vulkanen die we vanuit de auto zien. Maar hij vertelt ook dat hij jaren geleden in Groningen is geweest, in november en dat zijn koffer niet was aangekomen en hij dus die eerste avond zonder winterkleren met de trein naar Groningen moest. Onze nieuwsgierigheid is gewekt. Wat deed hij in Groningen? Hij bleek toen voor de overheid te werken en zich bezig te houden met decentralisaties en hij ging kijken hoe dat in Groningen werkte op een soort van studiereis.

Tussendoor stoppen we nog zo'n klein uur bij een bandenreparatiebedrijf. Hij had namelijk op de heenweg een lekke band gekregen en wil niet te lang zonder reserveband rijden. Tijdens de reparatie verliest hij zijn band geen seconde uit het oog. Blijkbaar is dat nodig. Het is al bijna avond als we in onze posada aankomen. Daar worden we hartelijk ontvangen door zijn vrouw Maria. De posada is een huis in koloniale stijl dat al lang in het bezit is van de familie. Een jaar of zes geleden zijn ze gestopt met hun gewone werk en hebben ze het huis omgebouwd tot een hotel met 9 kamers. ' s Ochtends ontbijten we samen met andere gasten aan een grote tafel met uitzicht op een kleine groene patio. We wisselen tips, ervaringen en verhalen uit. Het is dan ook niet gek dat we soms bijna twee uur aan de ontbijttafel zitten.

León is de bakermat van de sandinistische revolutie. Dit is nog te zien aan de vele muurschilderingen die herinneren aan de strijd van de sandinisten tegen de Nationale Garde van dictator Somoza. Ook is er een museum van de revolutie. We gaan er even een kijkje nemen. Het gebouw verkeert in een deplorabele staat. Het lijkt sinds de burgeroorlog nauwelijks meer te zijn opgeknapt. In de verschillende zalen hangen panelen met foto's en Spaanse teksten die voor ons redelijk te volgen zijn. Het is echter de bedoeling dat je gegidst wordt door een oud-strijder. We krijgen gelukkig niet de oud-strijder die al zijn oorlogswonden laat zien, waar een van onze ontbijtmaatjes die ochtend over verteld had. We vormen een groep met een viertal Spaanse meisje die voor ons vertalen als we het niet kunnen volgen. Voor ons loopt een Amerikaanse vrouw met een eigen gids. De vrouw verstaat duidelijk geen Spaans. De gids denkt het communicatieprobleem op te lossen door het steeds luider te herhalen. Om voor ons nog verstaanbaar te blijven gaat ook onze gids steeds harder praten. Een beetje vermoeiend allemaal  en we zijn opgelucht als de tour afgelopen is. Maar onze gids heeft nog een toegift: "Panorama". Hij neemt ons mee twee trappen op. Hij stapt vervolgens door een opening in de muur op een golfplaten dak. In het dak zitten een paar fikse gaten. Maar volgens hem is het echt veilig. Aarzelend volgen we hem het dak op. Eén van de Spaanse meisjes blijft achter. Zij zet geen stap verder op het dak. Vanaf het dak heb je inderdaad een mooi uitzicht op het centrale plein en op de kathedraal van León. 

Dit uitzicht haalt het echter niet bij het uitzicht vanaf het dak van de kathedraal. We moeten even wat moeite doen om er achter te komen waar en wanneer je daar naar boven kan, maar dat  is het zeker waard! Voor we het dak opgaan moeten we wel eerst onze schoenen uittrekken om het pleisterwerk niet te beschadigen. Op blote voeten kunnen we helemaal naar de andere kant van het dak lopen. Omdat León vrijwel alleen maar laagbouw kent, kun je de hele stad overzien, met op de achtergrond de verschillende vulkanen. Maar mooier nog dan de uitzichten is het dak zelf. Het hagelwitte dak met zijn eveneens witte koepels en torentjes is een plaatje. 
León is een leuke, levendige stad met nog relatief weinig toeristen. Het is een schitterende stad om te fotograferen. De plaatjes liggen voor het oprapen. León is ook een hete stad, met een middagtemperatuur die meestal boven de 35 graden ligt. We zijn daardoor wat minder actief en hangen wat vaker rond in tentjes waar ze heerlijke verse fruitdrankjes hebben. 
We lassen ook nog een superlazy day in en gaan naar het strand van Las Peñitas. Dit ligt op 20 kilometer van León aan de Pacifische kust. Mooie stranden, hoge golven, een paar restaurantjes en weinig toeristen. Wat wil je nog meer! Vanuit onze ligstoelen kijken we naar een beginnende surfer die aan het stoeien is met zijn plank en de golven. Zijn vriendin is het aan het filmen, maar het zal nog heel wat monteerwerk vergen om iets te produceren dat indruk zal maken op het thuisfront...
Omdat we het zo leuk vonden zijn we wat langer in León gebleven, maar uiteindelijk is toch de tijd gekomen om te vertrekken. We nemen hartelijk afscheid van de familie. Maria drukt ons op het hart dat we in Granada voorzichtig moeten zijn, want het is daar minder veilig dan in León. En Managua is ronduit gevaarlijk.