De Inca kinderen!

Salta is één van de meest koloniale stadjes in Argentina. Aan het plein van de 9e juli liggen een aantal van de mooiste gebouwen: de roze kathedraal, cabildo en ons hotel met zwembad. In het midden ligt een parkje. Om de hoek ligt de mooie San Francisco kerk met haar donkerrode en gele kleuren en toren. Salta's meest opvallende landmark. Enthousiast gaan we erop af, maar we hebben pech. De kerk wordt gerestaureerd - en dat is hard nodig - dus we kunnen alleen de mooie toren bewonderen. 's avonds vermaken we ons op de terrasjes aan het plein.

De omgeving van Salta is ook schitterend. We huren een auto voor een paar dagen en trekken het Andesgebergte in Argentina's noordelijke provincies Salta en Jujuy in. Anderhalf uur rijden we continu via haarspeldbochten in de bergen omhoog. Geloof me daar zijn geen ' wagenziekte pillen' tegen opgewassen. Ook niet de Agentijnse! Het landschap wordt rotsachtiger. De rotsen en bergen hebben allerlei vormen en kleuren. Beroemd is de Cerro de los Siete Colores bij Purmamarca. Het stadje ligt dichtbij de schitterende 7 kleuren heuvel. Vervolgens rijden we naar Ticara waar we overnachten. Tilcara is een klein stadje in de bergen. Op het centrale plein is een markt met handgemaakte sierraden, textiel e.d.. Je kunt in deze streek ook typische Andesgerechten eten. Rini eet die avond lamabiefstuk. Pat van ons kleine charmante hotel verzekert ons ervan dat we weer terug in Salta echt een bezoekje moeten brengen aan Museo de Arqueologia de Alta Montaña (MAAM). ' Neem ook een trui mee' raadt ze ons nog aan.

Maar eerst rijden we naar de Salinas grandes. Op ongeveer 3500 meter hoogte ligt een enorme zoutvlakte. Om er te komen moeten we over een bergpas van bijna 4200 meter! Dat is hoog voor ons Nederlanders, maar we hebben geen last van de hoogte. De zoutvlakte is verblindend wit. Het creeërt een geinig contrast met de bergen en lucht. Natuurlijk maken we ook foto's van onszelf (springend en met camera's) op de zoutvlakte.

Onder de indruk van de zoutvlakte keren we weer terug naar Salta. Op het programma staat natuurlijk het museum MAAM. De tip van de trui was nog niet zo gek, want het museum wordt op een lage temperatuur gehouden vanwege een grote archeologisch en iet wat omstreden vonds: de Inca kinderen! In 1999 zijn drie geofferde Incakinderen tijdens een expeditie ontdekt. De kinderen worden nu om de beurt tentoongesteld in het museum. Wij hebben een jongetje mogen zien. Heel indrukwekend en vanwege de lage temperatuur in hoge bergen onvoorstelbaar goed in tact gebleven honderden jaren lang. Niet iedereen is het eens met weghalen van de kinderen van de heilige Incaplaats maar de kinderen zijn ook niet te beschermen als eenmaal bekend is dat ze daar liggen.

Rond 1500 was ook noorden van Argentina onderdeel van het grote Incarijk. In het museum leren we dat belangrijke kinderen - die werden gekozen vanwege hun schoonheid of fysieke perfectie en vaak uit de hogere kringen - werden geofferd voor de aanbidding van goden, speciale gebeurtenissen of de dood van een Incaheerser. De kinderen werden vanuit alle delen van het grote rijk naar het centrale plein van de belangrijke Incastad Cusco (huidige Peru) gebracht. Daar vonden rituelen plaats en rituele huwelijken tussen de kinderen die de banden tussen de verschillende Incagroepen uit het rijk versterkten. Daarna werden de kinderen naar de bergen gebracht waar ze veel Chicha (alcoholische drank) kregen. Eenmaal bedwelmd door de Chicha werden ze met rituele voorwerpen al dan niet levend begraven. Dit bracht voorspoed en gezondheid. Volgens het Incageloof zouden de geofferde kinderen niet sterven, maar worden herenigd met hun voorouders die op de hoogste pieken van de bergen over hun volk waakten. Of zoals een vrouw op de videofilm zei ' er werd gewoon iets in de bergen achtergelaten'.