Gauchos, guanacos y un flamingo (parte 2)
22 februari 2013 - El Calafate, Argentinië
Maandag 18 februari beginnen we vroeg in de ochtend aan een bescheiden wandeling (7 km heen en 7 km terug), omdat we tegen de avond alweer terug moeten zijn in Calafate om de auto terug te brengen.
De wandeling in de bergen gaat naar Laguna Capri. Onderweg staan we soms even stil om van het uitzicht te genieten. We zien een mooi bruin en groen dal waar een heldere blauwe rivier doorheen kronkelt. Als de paden iets steiler omhoog lopen, klauteren we wat meer. Dat geldt niet voor iedereen. Een kerel met baard en korte broek, terwijl we andere mensen met mutsen en oorwarmers (ja echt, ze bestaan nog!) zien, komt joggend voorbij. De man met baard en korte broek draagt een fluoriserende groene muts en een zonnebril met fluoriserende blauwe glazen. Vrolijk roept hij 'hola!'. Met een verbaasde blik roepen we 'hola' terug. Ook komen een paar keer zwaar bepakte hikers voorbij rennen(!). Ze hebben zelfs tenten bij zich. Op verschillende plekken kun je kamperen, bv vlakbij Laguna Capri. Waarschijnlijk komen ze daar vandaan.
Laguna Capri is een verscholen meertje, waarin je de weerspiegeling van de Cerro Fitzroy kunt zien. Alleen waait het een beetje als wij er zijn. De berg wordt ook wel de Cerro Chalten genoemd. Dit betekent 'Rokende berg' in het Tehuelche. De scherpe en besneeuwde toppen van de Rokende berg hangen in de wolken. Het uitzicht is mooi, maar als een groepje Japanse toeristen opduikt, is het weer tijd om te gaan.
Op weg terug naar Calafate stoppen we voor koffie en pies op de enige plek waar dat kan bij parador La Leona. We zitten net als onze rust wordt verstoord door hetzelfde groepje Japanse toeristen. Wat is de wereld toch weer klein.
De laatste dag in Calafate wordt een 'relaxdag'. We ontbijten rustig, struinen wat door het stadje en lunchen buiten in het zonnetje. Bij de informacion turistico ontdekken we dat er vlakbij een natuurreservaat met flamingo's is. Wij natuurlijk direct op pad naar het flamingoparadijs. Blijkt het daar heel hard te waaien en hebben de flamingo's zich verstopt. We hebben dus van grote afstand 1 flamingo gezien. Gelukkig laten de andere vogels zich wel zien.
Morgen reizen we weer verder. We sluiten ons verblijf in Calafate daarom af in ons favo restaurant Pura Vida. Het is een leuk en vrolijk ingericht restaurantje met goede vino en verse gerechten. Onze Nederlandse taal wordt zelfs herkend door een Argentijn. Als ik een opmerking in het Nederlands maak, vraagt hij 'Is that Dutch?'
Ziet er goed uit daar, is het eten een beetje oké. Zeker grote lappen vlees. Wat is de nationale sterke drank? hebben ze daar ook kroegjes? Lucio Fontana (Rosario di Santa Fé, (Argentinië) 19 februari 1899 – Varese, 7 september 1968) was een Argentijns-Italiaanse beeldend kunstenaar. Zijn werk wordt gerekend tot van de conceptuele kunst.
Fontana maakte vooral abstracte kunstwerken en was een van de eerste kunstenaars die environments maakte. Hij werd bekend met schilderijen waarin hij het linnen doorsneden of doorstoken had. Deze noemde hij Concetto spaziale, dat wil zeggen: 'ruimtelijke concepten'. Fontana had grote invloed op de beeldende kunst vanaf de jaren '60 van de 20e eeuw.
Gaan jullie ook musea bezoeken?
Lijkt mij een boeiende vakantie.
Groetjes,
Chris
Willen jullie niet mee op wintersport naar Oostenrijk, ga je naar een gletsjer aan de andere kant van de wereld;-) Ziet er mooi uit daar! Ook ruig, van tevoren nog een survivalcursus gevolgd? Geniet ervan!
Grts Gerjo
Argentina is echt het land van de wijn en de mate (thee). En inderdaad ook van het vlees, maar ook van de vis en de pasta. Er zijn hier cafeetjes en mensen zitten ook vaak op de pleinen en langs het water (meer of zee).
We zijn veel buiten in de natuurparken, op het strand of we verkennen de stadjes/dorpen. We zitten nu in San Martin de los Andes en we willen hier niet meer weg. We gaan zo naar ons eerste museum (museo de Che). Hij heeft hier ook een tijdje gezeten. In Buenos Aires gaan we zeker naar Malba (museum voor moderne kunst). Ik zal eens kijken of ze daar in een tentoonstelling aandacht besteden aan die Argentijns-Italiaanse kunstenaar.
Ciao! X Dagmar y Rini
Ha ha! We begonnen inderdaad een beetje koud, maar tis al snel een stuk warmer geworden. En die survivalcursus...
... hebben wij natuurlijk niet nodig!
Ciao! Dagmar