La Leona

Halverwege onze rit van El Chalten naar El Calafate houden we een koffiestop in het befaamde parador La Leona. La Leona was gebouwd als halteplaats voor gaucho's aan de Rio Leona. Als het water in de rivier te hoog stond moesten gaucho's vroeger dagen of soms weken wachten voor ze met hun vee de rivier over konden. Volgens de overlevering is het ook de plek waar Butch Cassidy en the Sundance Kid zich schuilhielden nadat ze de Banco de Londres y Tarapaca in Rio Gallegos hadden overvallen in februari 1905. Butch Cassidy was de leider van de meest succesvolle bende treinovervallers in de Verenigde Staten aan het eind van de 19e eeuw. Butch en Sundance waren een paar jaar eerder naar Patagonie vertrokken, nadat de grond in de VS hen te heet onder de voeten was geworden. Ze probeerden daar als veeboeren een nieuw bestaan op de bouwen. Ze hadden net als andere kolonisten van de Argentijnse overheid een stuk grond in pacht gekregen voor een periode van 5 jaar. Bij goed gebruik konden ze dit daarna kopen. Doordat Amerikaanse detectives ze op het spoor waren gekomen en de Argentijnse overheid over hun verleden hadden getipt waren hun kansen op een koop of verlenging van de pacht verkeken. Dit heeft ze waarschijnlijk doen besluiten om toch weer overvallen te plegen. Na de overval op de bank in Rio Gallegos zijn Butch en Sundance via Chili naar Bolivia gevlucht. Daar zijn ze waarschijnlijk een paar jaar later in een gevecht met de politie doodgeschoten.  We rijden net het erf van de parador op als een toeristenbus een lading Japanners aan het uitlaten is. Inderdaad, dezelfde Japanners die onze rust bij Laguna Capri hebben verstoord. Van de verwarring onder de nog onwennig in hun nieuwe stek rondschuifelende Japanners maken we gebruik om snel een alleenstaand tafeltje in de hoek te bezetten. Onze hoop om hier afgezonderd van de groep rustig van een koffie met huisgemaakte citroentaart te kunnen genieten blijkt snel ijdel. Een van de Japanners ontdekt pal naast onze tafel een ring die aan een touw aan het plafond hangt. Het is een element van een oud Patagonisch kroegspel waarbij het de bedoeling is om de ring met een slinger aan het touw om een haak aan de muur te werpen. Geconcentreerd en met de mond halfopen probeert de Japanner de optimale slingerbeweging te vinden. Na enkele pogingen staat er een tiental landgenoten om hem heen die hem luidruchtig aanmoedigen. Als hij de haak bijna weet te raken neemt de opwinding onder de meute toe. Een oudere dame vindt dat zij nu ook wel een poging mag wagen. Met een wilde beweging gooit ze de ring rakelings langs Dagmar's hoofd. Voor Dagmar is het nu tijd om haar stoel naar een veiliger plek te verschuiven. De Japanners blijven om de beurt proberen de ring om de haak te krijgen tot hun chauffeur zijn koffie op heeft en iedereen voldaan de bus instapt. Even later loopt een Argentijn met een cowboyhoed, die al een tijdje vanaf de bar naar het Japanse gepruts had staan kijken, naar de ring, slingert deze bijna achteloos om de haak en loopt zonder op of om te kijken door de deur naar buiten.