Colonia del Sacramento

Tussen de opwinding van het carnaval van Montevideo en de drukte van Buenos Aires is het wel lekker om even te relaxen in een klein stadje aan zee: Colonia del Sacramento. Nou ja, aan zee, dat ligt het dus niet volgens de mevrouw van de Tourist Office, die nog voor we een vraag hebben kunnen stellen, in verstaanbaar Spaans de hele geschiedenis van Colonia begint te vertellen. Het ligt aan de monding van de rivier Rio de la Plata, want we hebben hier nog zoet water. Wel een hele brede rviermond, want de overkant, Buenos Aires, ligt 50 kilometer verder. We leren van de vrouw dat Colonia is gesticht door de Portugezen in 1680 en dat het de bedoeling was dat het de Portugese concurrent van Buenos Aires zou worden als exporthaven van goud en zilver naar Europa. De Spanjaarden zagen dit niet zo zitten en hadden de stad binnen een jaar veroverd. Daarna was het in Colonia steeds stuivertje wisselen tussen  Spanjaarden en Portugezn. Deze voortdurende strijd heeft wel het Spaanse doel bereikt: Buenos Aires werd een miljoenenstad en Colonia is altijd klein gebleven. 

’s Avonds genieten we op een terrasje aan het water van de ondergaande zon. Of we eten een typische Uruguyaanse Chivito in onze favoriete stek, de kleurrijke bar/restaurant El Drugstore. Daar kunnen we genieten van een optreden van Cachi Leibovich, aangekondigd als internationaal arties op de menukaart. Het blijkt een zangeres die niet onverdienstelijk allerlei jazz-standards ten gehore brengt, maar ook niet schroomt om er plotseling een aria uit de opera Carmen tussendoor te gooien. 

Overdag verkennen we de oude binnenstad, in 1995 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Koloniale gebouwen, klinkerstraatjes, restaurantjes, oude auto’s uit de jaren ’30 en ’40. Nee rijden doen ze niet meer. Het belangrijkste vervoermiddel in de oude stad zijn golfkarretjes, ja echt, van die dingen waarmee normaal op een golfbaan wordt gereden. Ze worden massaal verhuurd aan de toeristen die met de boot vanuit Buenos Aires voor een dagtochtje zijn overgekomen.

Onze laatste middag liggen we op het strand. Ondanks dat de zon zich iets te weinig naar onze zin laat zien, weten we nog aardig wat kleur te krijgen. Aan het eind van de middag vertrekken we naar de haven, krijgen we voor de vierde en laatste keer een Argentijns entry-stempel in ons paspoort en stappen we op de boot die ons in een uur naar Buenos Aires brengt.