Grotbewoners in Cappadocië!

Cappadocië, een schitterende streek, waar al eeuwenlang mensen in grotwoningen wonen. Boven én onder de grond. Daar kwam een enthousiaste klusser in 1963 ook achter. De man was vrolijk aan het klussen in zijn huis. Hij brak een muurtje hier en een muurtje daar door. De man was goed op dreef totdat hij op een tunnel stuitte. Een beetje doorgraven leidde tot de ontdekking van nog meer tunnels en uiteindelijk werd zo de ondergrondse stad Derinkuyu ontdekt.

Deze stad bleek 3.500 jaar oud te zijn en ruim 20.000 mensen konden er met hun vee wonen. De ondergrondse stad bestond uit meerdere lagen. De dieren verbleven op de bovenste laag en de mensen woonden beneden. Elke laag kon worden afgesloten met een grote ronde steen. Vijf mensen waren nodig om de verdieping te sluiten met de steen en tien mensen om de verdieping te openen. De gangetjes zijn erg smal, zodat ongewenste gasten gemakkelijk konden worden neergeslagen. En dat was gedurende meerdere eeuwen wel handig. Als het boven de grond voor de Christelijke bevolking te gevaarlijk werd vanwege oorlogen of vervolgingen, konden ze met hun vee mooi onder de grond duiken.

De ondergrondse stad had alles wat een bovengrondse stad ook heeft: stallen, woonkamers, slaapkamers, keukens, opslagplaatsen, wijnkelders, ruimtes waar druiven en olijven werden geperst, een religieuze school, kerken en een doopvont. De tunnels van de ondergrondse stad Derinkuyu leiden weer tot andere ondergrondse steden. Nog lang niet alles is vandaag de dag ontdekt. 

Net zo indrukwekkend als de ondergrondse steden zijn de bovengrondse grotwoningen en kerken. De fresco's, die op plekken nog behoorlijk goed bewaard zijn gebleven, zijn schitterend. Ook wij zijn even grotbewoners geweest tijdens onze overnachtingen in een grothotel.

Aan bijzondere types ontbreekt het deze reis ook weer niet. Tijdens het drinken van een kopje thee valt ons oog op twee mannen. Ze zijn druk bezig om citroenen uit te knijpen in hun ogen, waarna ze minutenlang elkaars ogen bestuderen om er vervolgens weer wat citroenen in uit te knijpen. Dat was om het vuur uit hun ogen te halen, legden ze ons uit. Tsja... In Kayseri beginnen allerlei mensen ons spontaan verhalen te vertellen in het Nederlands en in het Duits. We vinden het wel leuk. Het is net of we weer in Zuid Amerika. Daar kletsen we ook altijd met iedereen.