Taqsa y Andesmar

Voor wie met de bus van El Calafate naar het noorden van Patagonie wil zijn er 2 opties. De directe route via loopt de ruta 40 naar Bariloche, de indirecte route gaat eerst naar Rio Gallegos in het zuiden, waar je moet overstappen op een bus naar Puerto Madryn (of Bariloche). De eerste gaat voor een groot deel over "ripio" - ongeasfalteerde weg - en is daardoor minder comfortabel en duurt langer, de tweede gaat volledig over goed geasfalteerde wegen. Wij kiezen voor de meer comfortabele route via Rio Gallegos. We boeken vanaf Rio Gallegos een cama-suite - de meest comfortabele slaapbus - bij Andesmar, een van de betere busmaatschappijen van Argentinie. We hebben het wat minder getroffen met de vervoerder die ons van El Calafate naar Rio Gallegos moet brengen. Dit blijkt Taqsa te zijn. Taqsa heeft een niet zo beste reputatie. Op verschillende blogs op internet zijn over Taqsa rampverhalen te vinden: slechte service, onbeleefd personeel, te laat vertrekkende en kapotgaande bussen. Zo vertelt ene Laura over een Taqsa bus die er na 4 uur rijden de brui aan geeft. Na 10 uur wachten arriveert er een monteur. Deze kan de bus echter ook niet aan de praat krijgen. De passagiers worden met taxis naar een nabijgelegen dorp gebracht, waar ze  iets te eten krijgen. Daarna duurt het nog een halve dag voor er een vervangende bus verschijnt.
Onze Taqsabus ziet er best goed uit en vertrekt in ieder geval wel op tijd. Het is een semi-cama (half- bed) bus. Je kunt de rugleuning van de stoelen verder achterover zetten dan in een vliegtuig. Je kunt hier redelijk in slapen. Het landschap geeft daar alle aanleiding toe. De rit gaat voor de vrijwel volledige 300 kilometer door de eentonige Patagonische steppe. Af en toe zien we een kudde guanaco's.
 De bus is nog geen driekwarier onderweg als hij plotseling stopt? Dan gebeurt er een tijd niets. We kunnen ook niet zien wat er rondom de bus gebeurt omdat we op de bovenste verdieping van de dubbeldekker zitten.  Na 5 minuten komt de chauffeur naar boven en legt in rap Spaans de situatie uit. Het enige woord dat we kunnen verstaan is "mecanico". Dat belooft niet veel goeds. Bij serieuze pech gaat het minstens 3 uur duren voor er een vervangende bus hier zal zijn. En we hebben in Rio Gallegos maar 4 uur speling tot onze volgende bus vertrekt.....
Rini gaat beneden polshoogte nemen, terwijl Dagmar rustig verder slaapt. Achter de bus, bij de geopende motorkap is de chauffeur druk in de weer met tandriemen. Naast de bus ligt een gebroken riem en her en der verspreid een tiental tandriemen in verschillende maten. De chauffeur heeft moeite om een passende riem te vinden. Als hij er uiteindelijk een heeft gevonden en deze met de hulp van 2 passagiers probeert te bevestigen, blijkt die toch niet te passen. Uiteindelijk weet hij er nog ergens een te vinden die wel past. Als de klus geklaard is staat de chauffeur naar zijn twee gitzwarte handen te kijken. Hij probeert ze aan het kurkdroge steppegras nog een beetje schoon te vegen. Ook zijn witte overhemd is niet helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen. Chauffeur bij Taqsa is geen makkelijke baan.
Uiteindelijk arriveren we zonder verdere problemen maar een uur te laat in Rio Gallegos, waar een dag geleden president Christina Kirchner haar 60-ste verjaardag vierde.

Onze Andesmar nachtbus is superdeluxe. Je kunt er helemaal languit in liggen en dus prima slapen. De bussteward brengt ons om 9 uur een warme maaltijd zoals je die ook in vliegtuigen krijgt. Hij ontkurkt er ook nog een flesje rode wijn bij. De volgende ochtend krijgen we ook nog ontbijt met koffie. Iets na 1 uur 's middags komen we aan bij de busterminal van Puerto Madryn, meer dan 25 uur nadat we uit El Calafate zijn vertrokken.