Baku, stad van het licht!

Hallo, zal ik ééntje pakken is het eerste dat ik hoor als we op het vliegveld aankomen in Baku. Ik denk nog dat ik het verkeerd versta, maar onze man in Azerbeidzjan spreekt echt Nederlands. Hij blijkt acht jaar in Nederland te hebben gewerkt. Onderweg naar het hotel horen we dat hij bij de Maashaven in Rotterdam heeft gewoond. Grappig, want we rijden dan net langs een brug die veel weg heeft van de Erasmusbrug. We zien veel moderne gebouwen, een groot stadion voor de Europese spelen in juni en veel lichtjes. Heel veel lichtjes. Alle gebouwen en bruggen lijken wel verlicht. Soms zijn ze blauw of groen. Soms zijn ze rood. 

Baku heeft een mooie en eeuwenoude ommuurde stad, waarbinnen smalle straatjes leiden naar oude badhuizen, moskeeën en tapijtwinkeltjes. We bewonderen het oude Shirvanshahpaleis en het symbool van de oude stad: de maagdentoren. Er zijn drie verhalen over de oude maagdentoren die nog stamt uit de 12e eeuw. Het meest populaire en tragische verhaal gaat over een rijke heerser die verliefd wordt op zijn eigen dochter (een maagd). Hij wil met haar trouwen. Die dochter vindt dat niet leuk, maar ze kan niet tegen haar vader ingaan. Dus ze verzint een oplossing. Ze zal met haar vader trouwen als hij een hele hoge toren voor haar bouwt. Als de toren eindelijk klaar is, springt ze van de toren.  Het meest waarschijnlijke verhaal is dat de toren, die vlakbij de Kaspische Zee ligt, een verdedigende functie had en nog nooit was ingenomen door een vijand. Vandaar de naam ' maagdentoren'. Een ander interessant alternatief verhaal is dat de toren een observatorium was waar vanaf het sterrenbeeld maagd werd geobserveerd. Eén van de drie verhalen is verzonnen door Rini. Drie keer raden welk verhaal?

Buiten de oude stadsmuren is Baku een super moderne stad waar je goed kunt winkelen en waar the flametowers (de torens kleuren 's avonds ook echt rood) niet te missen zijn. Op de boulevard aan de zeekant en op een bankje bij het levendige Fountain Square kun je even bijkomen van het struinen door de oude stad of het winkelen in de moderne stad. 

In de oude stad ontdekten we dat de Azerbeidzjaanse keuken erg goed is. Dasha en Eldar hebben ons meegenomen naar een goed lokaal restaurant waar we allerlei heerlijke Azerbeidzjaanse gerechten hebben gegeten en lekkere wijn hebben gedronken. Het was ook heel leuk om ze nu een keer in Baku te zien.

De volgende dag gaan we naar het museum voor moderne kunst. Naast een drietal Picasso's en nog een handjevol werken van andere Westeuropese kunstenaars bestaat het museum volledig uit werk van Azerbeidzjaanse kunstenaars. En die blijken verassend goed, zodat we uiteindelijk meer dan 3 uur in het museum hebben doorgebracht.

Een dagje prehistorische kunst bekijken in Gobustan staat natuurlijk ook op het programma. De rotstekeningen beslaan een periode van wel 4.000 jaar. Net buiten Gobustan is een verzameling moddervulkanen te vinden. De vulkanen pruttelen er vrolijk op los en af en toe spugen ze een beetje modder. Het is er niet gevaarlijk, maar het wordt wel afgeraden om een aansteker bij de vulkanen te houden. Een beetje vuur en de boel staat zo in brand.

We zien 's avonds nog één keer Dasha, Eldar en hun kinderen. De volgende dag nemen we ook afscheid van de mensen in het hotel. Azerbeidzjanen zijn heel gastvrij hebben we gemerkt. Dan is het tijd om met de nachttrein naar Tbilisi te vertrekken.