Time-out in Tasjkent

14 april 2018 - Tashkent, Oezbekistan

Het eten in Karakalpakstan blijkt niet helemaal goed te zijn geweest. Dagmar is 's nachts goed ziek en dan heeft ons hotel in Tasjkent ook nog harde matrassen. Niemand slaapt die nacht veel. Als om 7 uur 's morgens de wekker gaat, lijkt ons de geplande drie uur durende treinreis naar Samarkand niet verstandig. Bij de receptie zeggen we de om 8 uur bestelde taxi af en proberen nog een nacht bij te boeken. Helaas blijkt het hotel voor de komende nacht volgeboekt en moeten we ook nog op zoek naar een ander hotel. 


Als we dat hebben gevonden en Dagmar in de loop van de dag weer wat lijkt op te knappen, wacht ons een volgende uitdaging: het regelen van redelijk comfortabel vervoer naar Samarkand voor de volgende dag. We proberen het bij ons nieuwe hotel en de receptionist zegt contact op te zullen nemen met zijn manager. Hij suggereert dat er wel iets te regelen valt. Op onze vraag wanneer hij iets meer weet zegt hij: ' don't worry, we will find a solution, it won't be expensive.'  Als we vier uur later teruggaan staat er een andere jongen achter de receptie. Hij weet niks van de toezegging van zijn collega, maar wil best met zijn manager contact opnemen. Dan duikt opeens zijn collega op. Over de manager heeft hij het niet meer, maar hij heeft wel een vriend die hij kan bellen die chauffeur is. Hij vraagt wat we willen betalen en zal dan zijn vriend bellen. Die komt met een tegenbod en er volgen onderhandelingen via de telefoon, maar uiteindelijk komen we tot een deal. We hebben een privé-taxi naar Samarkand voor minder dan de prijs van onze Schipholtaxi. En dat voor ruim 3,5 uur rijden over een afstand van bijna 300 kilometer. En dan moet de chauffeur ook nog terug naar Tasjkent....


De dag brengen we hoofdzakelijk op onze hotelkamer door. 's Avonds gaat het iets beter en gaan we met de taxi naar het centrum om in een goed restaurant een klein hapje te eten. Dat is best spannend, want we weten niet hoe Dagmar's darmen gaan reageren op onze eerste echte maaltijd van die dag.  Op de terugweg weet de taxichauffeur zijn toch al agressieve rijstijl nog wat spannender te maken door de hele rit op zijn telefoon een filmpje te bekijken van iemand die met zijn benen uit een helicopter hangt. Gelukkig weten we zonder ongelukken ons hotel weer te bereiken.
 

2 Reacties

  1. Marcel:
    21 april 2018
    Vooral die reclame onder de blog over grenzeloos genieten vond ik wel 👍
  2. Rolanda:
    24 april 2018
    Beterschap - goede deal - goede reis.
    Ik geniet telkens weer van jullie verhalen; het is net een column uit een tijdschrift.